Друзьям, которых больше нет
Остывшее тепло рукопожатий.Уныло-тусклый отстраненный взгляд.Фальшь в зубоскальстве, искренность проклятий,И разговоры, чаще – невпопад.
[/title_module]
asdadasdads asdasdasdasd
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
О преданный Аллаху брат,
Ты принял …
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Mauris mauris ante, blandit et, ultrices a, suscipit eget, quam. Integer ut neque. Vivamus nisi metus, molestie vel, gravida in, condimentum sit amet, nunc. Nam a nibh. Donec suscipit eros. Nam mi. Proin viverra leo ut odio. Curabitur malesuada. Vestibulum a velit eu ante scelerisque vulputate.
Остывшее тепло рукопожатий.Уныло-тусклый отстраненный взгляд.Фальшь в зубоскальстве, искренность проклятий,И разговоры, чаще – невпопад.
Жизнь течет где-то там, от меня в стороне, А я на ее задворках. Но я не ропщу, все что выпало мне, Я вынести должен стойко!
Падает снег. На улице вьюга. А у нас горят свечи, мы пьем вино. Давай обещание дадим друг другу, Что мы не расстанемся впредь ни за что.
Мокрый снег… Ранний вечер… Простуженный город болезнью глядит в окно. И сквозь щели дверей, Внося вирус тоски, Подливает его в вино.
Ноябрь. Дождь. Скулю. Тоска. Мир кухни тесен, но уютен. И «Brooklin» вымер до утра. Трясина черно-белых буден…
Ночь глубока, и ветер воет грустно. Вокзал не спит, он вечный постовой. Стою у касс, и за плечами пусто. Я снова покидаю берег свой.
Известно, что вновь, как и много лет прежде, В портовый мой город придут холода. Накину пальто на уставшие плечи. В котомке встряхну молодые года.
сестричке своей, близкой и далекой Распустился во дворе жасмин.Боже, ах как пахнет это лето!Не тебе бы плакать, а другим,И просить у неба лучик света.
Оглянулся, просмотрел стихи…Грустью припорошены все строки.Всё родилось только от тоски, —Горестны мои истоки.
своим рискованно-далеким заплывам Отчаянный пловец,Он заплывает в море далеко.С чем он играет там, мне неизвестно.С собой ли, смертью иль с судьбой?А может в мире ему тесно?
Где-то слева жизнь, где-то справа смерть,Ни сюда вернуться, ни туда ступить.Что за чертова карусель?Годы лучшие пришлось убить.
Всё мрачнее полился стих,Незаметнее дни полетели.Вот и ангел-хранитель притих,Жду погоды на мятой постели.
Друг мой, ты решил попрать законы,И чтоб карту нечем было крыть?Нужно воровать тебе миллионы, —Лишь тогда не в силах посадить.
Клён, береза, сирень да ель…Каждый час отбивает колокол.И приходят с холма посмотреть,На собор, «сшитый» красным и золотом.
Что глядишь так мило,Нешто приглянулся?Хочешь, чтоб с тобоюВ омут окунулся?Ну садись поближе,Красная девица,Мне ведь тоже нынчеДо утра не спится.
Эх, непутевый я, непутевый! Мне б полениться, подраться да выпить, С дружком потрещать о судьбе бедовой, Да с девкой красивой кутнуть… да кинуть.
Ошибок высокий забор тебе вышел, Но ты не грусти. Тот срок – он не вечен, когда-нибудь все же Ты сможешь уйти. Деревья здесь вышки. Закрыты все двери. Замок – полоса. Трава только в снах. Была твоя воля – Ты б высадил сад.